Op speciaal verzoek over parkeren
Ik heb het nog even gegoogeld, maar om reden van een cursusje extra in een ver verleden, mag ik mezelf weledelgeleerde of zelfs weledelgestrenge noemen. Het feit, dat ik het eerst even moest googelen zegt hopelijk genoeg over hoe vaak ik mezelf als zodanig voorstel.

Weet je wanneer het ook niet als zodanig voelt? Als ik in Amsterdam moet parkeren en m’n parkeerapp niet werkt. Of als ik net ben geland en voor ik met de auto P2 mag verlaten, eerst de schade moet voldoen.

Op zulke momenten voel ik me echt de grote anti-van-Gaal zelve. Lees: ben ik nou zo dom of is de rest van de wereld zo slim?

Oja, we hebben het nog steeds over parkeerautomaten.
Welke professor heeft deze krengen ontworpen? Welke sadist zit er stiekem achter z’n pc te schaterlachen op het moment, dat het primaire ontwerp van de automaat gereed is en dan bedenkt … dit is toch veel en veels te gebruiksvriendelijk. Dat moet moeilijker kunnen. Hebben die krengen net als de huidige pinautomaten een camera die meekijkt? Want dan begrijp ik het.

Herkent u dat? Dan werk ik het voorbeeld van het vliegveld graag iets nader uit
Je bent net geland en dan wil je maar 1 ding. Naar huis en wel zo snel mogelijk. Maarrrr, voor je zitten uiteraard een paar bejaarden (eigen bruin brood met de goorst mogelijke salami geur mee, klappen bij de landing, sudoco, stoel naar achter, bij instappen in gangpad blijven staan, en bij ’t uitstappen koffer niet uit bagagebak kunnen halen), die voor ’t eerst vliegen en ze met een beetje fatsoen pas in de aankomsthal inhalen kunt, die dus. Een halve marathon verder ben je bij de bagageband alwaar je je complete social media kan bijwerken alvorens je eindelijk jouw koffer ziet; heb ik me laten vertellen, want zelf vlieg ik bij voorkeur zonder bagage. Op naar de auto …. Bent u er nog ??   ……. Want hier begint de hel pas echt …… de P-automaat.

Waar is het kaartje? Het kaartje gvd, wie heeft dat kaartje? Oké, kaartje gevonden. Waar moet dat kreng in? Ik zie wel 13 gleuven? Creditcard, papiergeld, eurochecques, dollarbiljetten en dan eindelijk, begin hier … het kaartje, voorkant, achterkant, bovenkant, onderkant … een USB stick gaat sneller. En waarom is begin hier niet net als een boek … ik wil gewoon links boven beginnen. Wat betekenen al die kleurcodes? Sedert welk jaar hebben kleuren een betekenis?

Oke, we zijn 6 minuten verder, maarrrrr ik heb de juiste gleuf gevonden en de juiste invoermethode. Het bedrag, of beter …. de schade verschijnt in beeld. Ik twijfel nog heel even …. bel ik m’n verzekeraar of m’n hypotheekadviseur?

De som van de heenvlucht, de huurauto ennnnn de retourvlucht blijkt namelijk significant lager dan het bedrag dat zojuist op het beeldscherm is verschenen.

Het volgende keuzemoment is aangebroken. Ik zie schermen, wederom heel veel schermen. Terwijl ik net een lichte hartaanval heb overleefd voor wat betreft de hoogte van het bedrag. Ik zou bijna denken ….met al die schermen … waarom is …  Bel 112 hier overigens geen optie?

Maar goed met m’n bankpas in de aanslag, bedenk ik …..   waarrrr stop ik het kreng in zonder het risico te lopen m’n kaart in een niet daartoe bestemde gleuf te stoppen en hem nooit meer terug te zien. Deze twijfel bleek fataal …. Transactie afgebroken. U gaat terug naar start. Ik bedenk een nieuw aanvalsplan. Ik bestudeer eerst heel de layout van ’t apparaat, zodat ik weet waar ik per stap moet zijn, alvorens ik de p-kaart opnieuw in het apparaat stop.

Inmiddels herken ik in de rij achter me de bejaarden, die voor me in het vliegtuig zaten, inclusief de ruimbagage. De verloren tijd is helaas niet in te halen vanwege een aantal trajectcontroles op weg van ’t vliegveld terug naar huis.

Nah, dat dus.