Een halo-effect is de neiging om een persoon positief te beoordelen, gebaseerd op één positief aspect. Met andere woorden: het verschijnsel dat de aanwezigheid van een bepaalde positieve kwaliteit bij de waargenomen persoon de suggestie wekt dat andere positieve kwaliteiten ook aanwezig zullen zijn. Aldus Wikipedia
Het halo-effect kan ons vermogen om kritisch te denken belemmeren en is vooral problematisch bij besluitvormingsprocessen. Het halo-effect wordt ook beschouwd als een type confirmation bias, omdat het laat zien dat mensen nieuwe informatie interpreteren op een manier die hun reeds bestaande overtuigingen bevestigt.
Begrijpt u het nog? Duidelijk, nee toch? Ik probeer het in m’n eigen woorden.
We kennen ze allemaal, succesvolle ondernemers die de zaak goed hebben verkocht. Lekker veel ja-knikkers om zich heen verzameld en geen enkele kritische noot ingeregeld. Velen (van die ondernemers) denken het trucje nog eens te kunnen herhalen. Zo van, ik heb het trucje nu 1x gedaan, dat kunnen we nog wel eens doen. Ook als het een volledig andere branche is. We hebben nieuws, dit gaat 9 van de 10 keer volledig mis. Je hoort deze verhalen wel minder vaak aan de toog van uw plaatselijke kroeg. Het halo effect of schromelijke vorm van zelfoverschatting, het is er in ieder geval een in de serie kapitale fouten #2. Het tegenovergesteld bestaat ook, het zogenaamde horn-effect.
Profvoetballers en zangers zijn nu eenmaal zeer slechte ondernemers. Dichter bij huis, je maakt je beste vertegenwoordiger toch nooit Hoofd Verkoop? Het levert 2 x verlies op. Je hebt een slechte manager en je bent je beste verkoper kwijt. Of terug naar het voetbalveld ….. Een goede spits is niet per se een toptrainer, sterker, vrijwel nooit. Een gymleraar daarentegen wel, al was het maar vanwege het feit dat zij didaktiek er op de cursus 4 jaar lang ingeramd is.